Vorige week zaterdag (19 juli)
zijn we weer veilig thuis gekomen van een ontspannen vakantie in Bretagne (Carantec). We waren een aantal uur onderweg toen we in
een file terecht kwamen. Een onoplettende Franse vrouw (met 4 kinderen in de
auto) reed op onze vouwwagen in. Zij vond het kennelijk niet zo erg want nadat
Marcello herhaaldelijk riep (in het Engels) dat zij naar achteren moest, reed
zij nog een aantal keer tegen de vouwwagen aan waarbij zij erg moest lachen.
Wij vonden het allerminst grappig.
De vrouw wilde wegrijden omdat
volgens haar alleen maar een achterlampje kapot was (inmiddels weten we dat de
schade rond de 1500 euro zal zijn). Ik ben achter haar auto gaan staan zodat ze
niet weg kon en Marcello belde de gendarmerie (112). Om een lang verhaal kort
te maken, het duurde ruim 2 uur voordat de politie er was. Mede omdat de Franse
vrouw in eerste instantie tegen de politie had gezegd dat het niet nodig was om
te komen. Het grootste probleem was dat wij beiden geen schadeformulier hadden.
Hoewel ze in eerste instantie helemaal niet van plan was om er überhaupt één in
te vullen.
De file loste langzaam op en leverde
uiteindelijk wel een gevaarlijke situatie op. De politie die arriveerde
ontplofte dan ook dat wij niet waren doorgereden naar een veilige plek (wisten
wij veel dat er binnen 1 km een dorpje met groot parkeerplaats was …) Onder
begeleiding van de politie reden wij naar dit dorpje en kreeg van een trucker
een schadeformulier. De vriendelijke politieagent (het waren er 2) vertelde dat
de vrouw fout zat en zij moest het formulier invullen.
Het meest vervelende vond ik
dat de vrouw geen enkele spijt had en mij uitschold voor van alles en nog wat.
Gelukkig vonden we snel een
garage die een nieuw achterlicht op onze vouwwagen zette. De medewerker vroeg
of het om een ‘hit and run’ ging. Marcello vertelde dat wij dit hadden weten te
voorkomen, maar het werd ons wel duidelijk dat dit in Frankrijk meer de regel
is dan uitzondering. Na een vertraging van 4 uur konden we weer verder, waarna
we de hele weg in de regen hebben gereden en continu onweer voor ons zagen. Ik
was gespannen na alle toestanden maar voelde ook een bepaalde rust. In de
vakantie heb ik veel uit de Bijbel gelezen en veel gebeden en God dichtbij
ervaren. Hij heeft ons beschermd waardoor wij veilig thuis konden komen.
Ik had online wel gelezen dat er een
vliegtuig was neergestort met veel Nederlandse slachtoffers, maar de impact van
het drama en de onmacht van vele Nederlanders kwam zondag pas echt binnen. De vlucht
van Malysian Airlines MH017 door een raket boven de Oekraïne uit de lucht geschoten.
Onschuldige mensen op weg naar hun vakantiebestemming. 298 mensen waarvan 194
Nederlanders, gezinnen, een broer en een zus, vrienden, kinderen, volwassenen …
8 mensen uit de Haarlemmermeer. Een gezin uit Amsterdam waarvan de dochter op
hoog niveau turnde …
Ik ging me maandag inschrijven
voor een tennistoernooi in Leimuiden. En ook daar 2 mensen van de tennisvereniging,
een naamgenote … Allemaal niet meer veilig thuis gekomen. Wat is dan een
aanrijding op een autoweg met wat blikschade …
Veilig thuis (na een vakantie)
heeft een diepere lading gekregen en is niet meer zo vanzelfsprekend. Ik ben zo
dankbaar dat wij veilig thuis mochten komen. En als ik daarover nadenk, wat is
dan veilig thuis? Ja, veilig is in ons huis in Hoofddorp, vrijheid om mijn
geloof te uiten, vrijheid van meningsuiting, geliefden om mij heen, geen
oorlog, geen angst … en meer. Voor mij is veilig thuis veilig bij Jezus nu hier
op aarde, straks in de hemel …En de slachtoffers dan? Dat is moeilijk zij
wilden ook weer veilig naar huis. Het antwoord op de vraag waarom zal niet
komen. En daarom doe ik het enige dat ik kan doen. Ik bid. Ik bid dat alle
slachtoffers Veilig Thuis zijn.
Veilig in Jezus armen. Dat Hij de tranen zal wissen van de nabestaanden van
deze mensen en hun Trooster zal zijn. Dat Hij gerechtigheid zal brengen.
