Klein Duimpje

Klein Duimpje
alias Geert Hoes

Handtekening van Klein Duimpje

De Lakei Coco

Afgelopen woensdag zijn Mariëlle en ik met onze dochters naar de Musical Klein Duimpje geweest. Met de trein zijn we naar het Amsterdam Rai Theater om daar de musical te zien. De meiden hebben het erg naar hun zin gehad. Na afloop konden ze nog op de foto met de sterren. Met dank aan Mariëlle die haar fototoestel had. Voordat ik het in de gaten had, stond ik in de hal met alle jassen te wachten tot alle foto's genomen en alle handtekeningen gezet waren. Gelukkig was het lekker druk waardoor het niet zo snel ging ;)

Terug in de trein nog erg gelachen om de meiden. Zij zagen namelijk het volgende bordje:

 

Al gezellig kletsend riepen ze: 'Oh, je mag hier niet in je neus peuteren' :)

Na het hele gebeuren nog bij de Mc Donalds gegeten en toen weer richting huis. Al met al een gezellig middag uit!

Fijn weekend,

liefs Inge

Eigenwijs? Valt best wel mee ...

Dit is het papier wat ik bedoel

Zo nu en dan ben ik weer aan het scrappen.
Nu heb ik leuk papier met rondje en dat wilde ik graag uitstanzen. Dus naar de winkelen een ronde pons gehaald. Nu leek het me een leuk idee om ook van vilt rondjes te ponzen. In de winkel was ik al gewaarschuwd (een gewaarschuwd mens telt voor 2 ??)dat je met deze pons geen vilt kunt stanzen.

Dit is de pons die ik bedoel

Maar ach ... eenmaal thuis ... 'moet toch kunnen?' Het eerste rondje ging goed, moest wel even doorduwen. Tweede rondje ging al niet helemaal meer. Dan zou je toch verwachten 'stoppen!' Nee hoor een derde rondje vilt proberen. Helaas lukte niet. Even kijken of papier het nog doet. Verbazing; hij doet het helemaal niet meer.

Maar Eigenwijs? Wel nee ;)

Ik baal er wel van want het was niet een heel goedkoop apparaatje.Zoals het spreekwoord zegt: 'Eigen schuld, dikke bult!!'

Fijn weekend,

liefs Inge

Vanmiddag uit school. Robine zit nog even in de keuken en ik zit op de bank en lees verder in mijn boek ('Zo goed als altijd' van Deborah Raney). Wat ze aan het doen is weet ik eigenlijk niet. Tot ze in de kamer komt. 'Mam alstublief'. En dit is wat ik kreeg. Had ze even snel voor mij in elkaar geknutseld!

Wat een complimenten van dochterlief!

Liefs Inge

"Moppermodus"

Eigenlijk moet ik dit misschien helemaal niet bloggen. Maar ja moet je dan maar doen alsof er nooit iets aan de hand is. Dat is toch eigenlijk ook wel schijnheilig. Het zou natuurlijk kunnen dat wanneer ik in de toekomst ga solliciteren en ze het internet gaan raadplegen om te zien of er nog informatie over mij te vinden is, dat dit tegen mij gebruikt kan worden. Nou ja dat zie ik dan wel weer...

Moeder zijn is iets heel moois, maar met regelmaat vind ik het ook heel lastig. Soms zit ik echt in een moppermodus en lijkt het wel alsof ik alleen nog maar kan mopperen. Terwijl ik toch graag een lieve en begripvolle moeder wil zijn. Zelf ben ik ook puber geweest en ik zou toch moeten weten hoe het werkt? Maar af en toe begrijp ik helemaal niets van mijn pubers. Ik wil zo graag geduldig zijn. En als ik zelf niet lekker in mijn vel zit toch aardig zijn tegen de kids. Maar ja als je al honderd keer iets hebt gezegd en het wordt dan weer/nog niet gedaan ...

Eigenlijk gaat het vaak om van die onbenullige dingen, en met name het opruimen van dingen.Wat minder slordig zijn, beter opletten waar je je spullen laat. Je niet overal, en zeker niet met je broer/zusjes, mee bemoeien - ook zo een. Ik denk wel eens waar maak ik me druk om, maar ja aan de andere kant. Ze 'moeten' toch ook opgevoed worden.

Natuurlijk kan ik ook van ze genieten, het is niet alleen maar vervelend, maar gisteren was wel zo'n dag. Dus mocht je nog tips hebben dan zijn die van harte welkom!

Vandaag geen gemopper ... Ik ga m'n best doen.

Fijne dag,

liefs Inge

Nog een paar leuke foto's van afgelopen weekend

"More than words can say"

Goodbye!

Deze tekening heeft Daniela nagetekend van een plaatje dat ze op de computer had gevonden. Ik vind ‘m persoonlijk erg mooi gevonden. Toen ik beter keek, zag ik dat het een jongetje is dat tranen in zijn ogen heeft en een afscheidsgebaar maakt.

De eerste schooldag in het nieuwe jaar begon voor Daniela niet zo leuk. Toen ze ’s morgens op school kwam, kreeg ze te horen dat haar mentor Ruud Vonk was plotseling was overleden. Ze belde mij ’s middags vanuit de aardrijkskunde les op. Ik zat gelukkig op de bank, want ze zei ‘mama, meneer Vonk is dood’.  Ik zei: ‘Daniela, doe ff normaal’. ‘Nee mama’, zei ze, ‘het is echt waar’. Daar was ik stil van. Ze kwam ’s middags thuis en ik vroeg hoe het met haar ging. Het ging wel goed met haar zei ze. Ze vond haar mentor niet zo leuk (daarbij wel opmerkend dat Daniela bijna op elke leraar wel wat heeft aan te merken). Dus dan is het wel lastig als puber van 12 hoe je daar dan mee om moet gaan.

Ik vroeg Daniela wat ze met de tekening ging doen? Ze vertelde me dat de tekening op school komt te hangen speciaal voor haar onlangs overleden mentor Ruud Vonk.  Ik vroeg haar of ze verdrietig was en ze gaf aan dat ze dat toch wel een beetje was. Ze vertelde dat het toch wel wat met haar deed (en logisch ook) dat hij er nu niet meer is.

Daarom zei ik haar ook dat ik de tekening wilde scannen en er dan een blogje over zou  en dat vond ze prima.


Meissie ik houd van je!!

Fijn weekend!

Liefs Inge