Veilig Thuis!

Vorige week zaterdag (19 juli) zijn we weer veilig thuis gekomen van een ontspannen vakantie in Bretagne (Carantec). We waren een aantal uur onderweg toen we in een file terecht kwamen. Een onoplettende Franse vrouw (met 4 kinderen in de auto) reed op onze vouwwagen in. Zij vond het kennelijk niet zo erg want nadat Marcello herhaaldelijk riep (in het Engels) dat zij naar achteren moest, reed zij nog een aantal keer tegen de vouwwagen aan waarbij zij erg moest lachen. Wij vonden het allerminst grappig.

De vrouw wilde wegrijden omdat volgens haar alleen maar een achterlampje kapot was (inmiddels weten we dat de schade rond de 1500 euro zal zijn). Ik ben achter haar auto gaan staan zodat ze niet weg kon en Marcello belde de gendarmerie (112). Om een lang verhaal kort te maken, het duurde ruim 2 uur voordat de politie er was. Mede omdat de Franse vrouw in eerste instantie tegen de politie had gezegd dat het niet nodig was om te komen. Het grootste probleem was dat wij beiden geen schadeformulier hadden. Hoewel ze in eerste instantie helemaal niet van plan was om er überhaupt één in te vullen.

De file loste langzaam op en leverde uiteindelijk wel een gevaarlijke situatie op. De politie die arriveerde ontplofte dan ook dat wij niet waren doorgereden naar een veilige plek (wisten wij veel dat er binnen 1 km een dorpje met groot parkeerplaats was …) Onder begeleiding van de politie reden wij naar dit dorpje en kreeg van een trucker een schadeformulier. De vriendelijke politieagent (het waren er 2) vertelde dat de vrouw fout zat en zij moest het formulier invullen.

Het meest vervelende vond ik dat de vrouw geen enkele spijt had en mij uitschold voor van alles en nog wat.

Gelukkig vonden we snel een garage die een nieuw achterlicht op onze vouwwagen zette. De medewerker vroeg of het om een ‘hit and run’ ging. Marcello vertelde dat wij dit hadden weten te voorkomen, maar het werd ons wel duidelijk dat dit in Frankrijk meer de regel is dan uitzondering. Na een vertraging van 4 uur konden we weer verder, waarna we de hele weg in de regen hebben gereden en continu onweer voor ons zagen. Ik was gespannen na alle toestanden maar voelde ook een bepaalde rust. In de vakantie heb ik veel uit de Bijbel gelezen en veel gebeden en God dichtbij ervaren. Hij heeft ons beschermd waardoor wij veilig thuis konden komen.

Ik had online wel gelezen dat er een vliegtuig was neergestort met veel Nederlandse slachtoffers, maar de impact van het drama en de onmacht van vele Nederlanders kwam zondag pas echt binnen. De vlucht van Malysian Airlines MH017 door een raket boven de Oekraïne uit de lucht geschoten. Onschuldige mensen op weg naar hun vakantiebestemming. 298 mensen waarvan 194 Nederlanders, gezinnen, een broer en een zus, vrienden, kinderen, volwassenen … 8 mensen uit de Haarlemmermeer. Een gezin uit Amsterdam waarvan de dochter op hoog niveau turnde …

Ik ging me maandag inschrijven voor een tennistoernooi in Leimuiden. En ook daar 2 mensen van de tennisvereniging, een naamgenote … Allemaal niet meer veilig thuis gekomen. Wat is dan een aanrijding op een autoweg met wat blikschade …

Veilig thuis (na een vakantie) heeft een diepere lading gekregen en is niet meer zo vanzelfsprekend. Ik ben zo dankbaar dat wij veilig thuis mochten komen. En als ik daarover nadenk, wat is dan veilig thuis? Ja, veilig is in ons huis in Hoofddorp, vrijheid om mijn geloof te uiten, vrijheid van meningsuiting, geliefden om mij heen, geen oorlog, geen angst … en meer. Voor mij is veilig thuis veilig bij Jezus nu hier op aarde, straks in de hemel …En de slachtoffers dan? Dat is moeilijk zij wilden ook weer veilig naar huis. Het antwoord op de vraag waarom zal niet komen. En daarom doe ik het enige dat ik kan doen. Ik bid. Ik bid dat alle slachtoffers Veilig Thuis zijn. Veilig in Jezus armen. Dat Hij de tranen zal wissen van de nabestaanden van deze mensen en hun Trooster zal zijn. Dat Hij gerechtigheid zal brengen.