Wat gebeurde er vorig jaar op deze dag....

Het staat in mijn geheugen gegrift. Niet dat ik er nu elk jaar weer op terug zal komen (beloofd!). Maar ik ben dankbaar dat na die nare dag het toch allemaal goed is gekomen.

Ik weet het nog goed. Ik zat bij mijn moeder koffie te drinken (het was een donderdag) en ik werd gebeld door juf Ellen, de juf van Robine. Ik moest niet schrikken maar Robine was gevallen met gym en ik moest toch wel even met haar langs de huisarts.

Gelukkig bracht juf het heel rustig, want zo kwam ik dan ook 20 minuten na het telefoontje bij school aan. Wat ik toen zag, zal ik van mijn leven niet meer vergeten. Ik weet nog zo goed dat ik op dat moment eigenlijk even wilde flink wilde janken. Maar ja, wat heeft je dochter daar aan. Er ging een knop om en samen met een klassenassistente ben ik met Robine naar het ziekenhuis gereden. Achteraf hadden we de ambulance moeten bellen. Elke hobbel die we namen, gaf Robine
aan dat het zeer deed.

Na enkele uren en onderzoeken verder, bleek Robine een gecompliceerde elleboog breuk te hebben, die ook nog eens uit de kom was. Diezelfde avond werd ze nog geopereerd.

Gelukkig genas haar elleboog/arm wonderbaarlijk goed en snel! Het mooie is dat ze ook weer alles met haar arm kan doen. En dat vind ik toch wel bijzonder. Vooral ook omdat ze vanaf september vorig jaar in de turnselectie (4^e divisie) zit en ze haar arm intensief gebruikt. Zonder pijn! Waar ik nog wel eens denk 'oh, als dat maar goed gaat'. Heeft Robine alle vertrouwen in haar arm. En gelukkig maar!!

Morgen gaat ze weer een wedstrijd turnen. Ze heeft er veel zin in en ik zal die dag zeker nog even terug denken aan jaar geleden en hoe dapper ze was.

Liefs Inge