Ik weet niet hoe het met jou is, misschien
geloof je niet, maar zoals je waarschijnlijk weet geloof ik in God. Over een aantal weken is het al weer Goede
Vrijdag en Pasen. De laatste jaren heb ik het gevoel dat het er ‘opeens’ is en
ook zo maar weer voorbij is. Dat is natuurlijk niet zo, maar doordat ik zo druk
ben, vliegt de tijd voorbij. Ik vind Goede Vrijdag altijd een bijzondere dag.
De diensten van onze gemeente maken daarbij indruk en ik word stil van het
offer dat Jezus voor mij heeft gedaan.
En dan die zondag, Pasen. Vreugde, Hij is opgestaan. Door Zijn
dood en opstanding ben ik vrij. Maar waarom voel en gedraag ik me dan lang niet
altijd vrij. Ik ben gebonden door de “geest van controle”. Daar wil ik
verandering in brengen en waarlijk vrij zijn. (Als ik spreek in de termen van
mijn studie ik wil me weer ‘dat vrije kind’ voelen dat blij is). Het klinkt nu
bijna alsof ik zwaar depressief ben, dat valt reuze mee. Maar ik maak het
mijzelf onnodig moeilijk door van alles te moeten. Ik moet niks!
Wat heeft dit nu te maken met de 40-dagen-tijd,
vraag jij je misschien af. Voor mij alles. Ik wil dit jaar niet dat Goede Vrijdag en Pasen er ineens zijn en zo
weer voorbij gaan. Ik wil even stilstaan. Met Marcello en de kinderen hebben we
gesproken over de 40-dagen-tijd. Gaan we vasten, gaan we iets doen of doen we
niets en merken we opeens dat het Pasen is? Wij hebben besloten om vanaf 5
maart (start van de 40 dagen tijd) 3 dagen per week (maandag, woensdag en
vrijdag) geen beeldtijd te hebben. Dit houdt in geen tv, geen computer, geen iPod
(muziek mag wel), geen iPhone, geen … Wel mogen we onze mail checken, werken en
huiswerk maken als dit nodig is op de computer.
Waarom? Omdat het moet? Nee, want zoals mijn
vader van de week tegen mij zei ‘je hoeft niet te vasten vanwege het lijden van
Jezus. Dan zou je zijn offer niet kunnen aanvaarden en moet je er iets
tegenover stellen. Het verdienen’. ‘Dat hoeft niet want Jezus heeft het al voor
jou en mij gedaan’. En daarom doen wij het niet. De verleiding was nu wel groot
om te zeggen dan stoppen we ermee. Toch denk ik dat het goed is om in deze tijd
van hectiek stil te zijn en stil te staan. Of dat perse met Pasen moet? Nee,
maar wanneer dan wel?
Ik heb Facebook van mijn telefoon afgehaald,
ik keek wanneer ik maar even tijd had al snel op mijn telefoon. Mis ik het? Als
ik eerlijk ben, nauwelijks. Ik vind het leuk om te zien wat vrienden, famillie
en bekenden doen. Maar dan vooral over bijvoorbeeld een nichtje dat zwanger is,
iets wat de kinderen van familie/vrienden doen, vakantiepret en zo maar niet
alle prietpraat over eten, of er een kind verkouden is, of … en ga zo maar
door. Misschien tijd om te stoppen met Facebook? Ik overweeg het serieus!
Gisteren vroeg ik aan de kinderen of het feit
dat ze geen beeldtijd hebben hen meer laat stilstaan bij Pasen, of het ernaar
toeleven. Ze waren heel eerlijk en zeiden dat dit niet zo was. Dat ze zich
verveelden en het soms moeilijk vonden om niet even de tv aan te zetten. ‘Maar’
zei Enrico ‘het is ook weer leuk want we praten nu wel meer met elkaar en doen
spelletjes.’ (zijn school resultaten gaan ook omhoog, dat vind ik dan weer fijn
J) en we hebben meer tijd om een boek te
lezen.
Dus wel of niet vasten, in welke vorm dan
ook? Ik denk dat je dat zelf moet weten. Voor mij werkt het en voor ons gezin
ook. Eerlijk is eerlijk, gisterenavond had ik echt zin om de tv aan te zetten,
even niets. Gelukkig dat de kinderen vroegen om een spelletje te doen. En dat
was gewoon gezellig! Al heb ik dan niet gewonnen. Maar ik hoop dat ik door even stil te staan in de 40-dagen-tijd tot rust kan komen en mijn hart weer kan laten spreken, en dat dit het voorzetje is van de rust die ik niet alleen in deze 40 dagen wil ervaren, maar voor de rest van mijn leven. Samen met God!
En wat wil jij?
Liefs Inge
